4.12. Zarządzanie schematami falcowania

W folderze MyImpozycjoner/Settings/v5/B_XML/FS znajdują się 24 pliki z rozszerzeniem *.xml. Każdy plik to zbiór definicji falcowania dla liczby stron na arkuszu, sposobu przekładania arkusza na drugą stronę oraz rodzaju oprawy (oprawa klejona lub oprawa zeszytowa/szyta).

W nazwach plików stosujemy oznaczenia pochodzące od angielskich nazw opraw i marek. W przyszłości prawdopodobnie opracujemy graficzny interfejs umożliwiający prostsze tworzenie definicji schematów niż edycja plików konfiguracyjnych.

Pierwsza litera w nazwie pliku to litera B oznaczająca wariant programu, w którym pliki są używane. Kolejne dwa znaki wskazują liczbę stron na arkuszu (04, 08, 12, 16, 24 i 32). Kolejne dwa znaki informują o sposobie przekładania arkusza na drugą stronę: FG – przez markę czołową (od Front Guide) lub SG – przez markę boczną (od Side Guide). Ostatnie dwa znaki to rodzaj oprawy: PB – oprawa klejona (od Perfect Binding) lub SS – oprawa zeszytowa (od Saddle Stitching). W oprawie szytej używane są definicje schematów dla oprawy zeszytowej.

Na przykład, plik B16SGPB.xml zawiera definicje schematów falcowania dla 16-stronicowego arkusza przekładanego na drugą stronę przez markę boczną i dla oprawy klejonej.

Uwaga: każdy schemat falcowania dla oprawy szytej/zeszytowej może być użyty w oprawie klejonej. Nie zachodzi jednak zasada odwrotna, ponieważ w oprawie klejonej są możliwe schematy falcowania powodujące powstanie dwóch krawędzi w sfalcowanym arkuszu, co wyklucza taki układ w oprawie szytej/zeszytowej.

Podsumowując, dla każdej liczby stron na arkuszu potrzebne są 4 pliki, uwzględniające dwa sposoby przekładania i dwa różne rodzaje opraw.

Czym edytować pliki xml?

Edycja plików xml za pomocą systemowego notatnika jest możliwa, ale może być uciążliwa dla osób pracujących w tym formacie. Istnieje wiele specjalizowanych edytorów xml. Naszą propozycją jest my darmowy Notepad++ dostępny pod adresem https://notepad-plus-plus.org/downloads/. Posiada on wiele przydatnych funkcji, które znacząco ułatwiają pracę. Po pobraniu i uruchomieniu programu, aby był pełnoprawnym edytorem xml należy przejść do menu Wtyczki > Zarządzanie wtyczkami > Dostępne. Tu wpisujemy w polu wyszukaj frazę xml i odnajdujemy wtyczkę: XML Tools, którą instalujemy.

Uwaga: ważnym skrótem klawiaturowym dodanym do Notepad++ przez wtyczkę XML Tools jest Ctrl+Alt+Shift+A. Może się zdarzyć, że po otwarciu pliku xml pozbawiony on jest charakterystycznych wcięć pokazujących jego strukturę.

Taki plik jest technicznie poprawny, ale może być zupełnie nieczytelny dla człowieka. Wykorzystanie wspomnianego skrótu klawiaturowego przywraca jego czytelność.

Struktura pliku xml

Najogólniej mówiąc, plik xml składa się z elementów, z których każdy może składać się z kolejnych elementów. Każdy element ma nazwę ujętą w nawiasy ostre (otwarcie) i tę samą nazwę poprzedzoną znakiem ukośnika (/) również ujętą w nawiasy ostre (zamknięcie). Pomiędzy tymi znacznikami znajduje się zawartość elementu lub inne zagnieżdżone elementy.

Głównym elementem w każdym pliku z definicją schematów jest element o nazwie składającej się z litery B i liczby stron na arkuszu. Po otwarciu pliku B16SGPB.xml i naciśnięciu kombinacji klawiszy Alt+0 nastąpi zwinięcie wszystkich elementów i na ekranie zobaczymy tylko element główny .

Mały znak + z lewej strony nazwy elementu pozwala zobaczyć jego zawartość: to element (zawierający wersję pliku) oraz zwinięty element (od Folding Scheme) zawierający właściwe definicje schematów falcowa-nia. Po jego rozwinięciu zobaczymy kolejne elementy.

Po rozwinięciu pierwszego węzła o nazwie <SCH_1> zobaczymy grupę węzłów, które nie zawierają kolejnych zagnieżdżonych węzłów, tylko odpowiednie treści. Tworzą one jedną z pozycji na liście rozwijanej z listą schematów falcowania.

Budowa węzła z definicją schematu falcowania

Sposób kodowania schematu falcowania pokażemy na przykładzie arkusza 16-stronicowego. Jako materiał wyjściowy posłuży nam makieta, czyli zgięty (sfalcowany) arkusz papieru, dostosowany do indywidualnych preferencji

Wykonanie makiety

Nasza przykładowa makieta powstała poprzez trzykrotnie zgięcie arkusza papieru o poziomej orientacji na pół, każdorazowo równolegle do jego krótszej krawędzi. W efekcie otrzymujemy makietę dla 16 stron na arkuszu. Teraz przystępujemy do numerowania stron w makiecie. Aby narysować numery na niektórych stronach, będziemy musieli użyć nożyczek i naciąć arkusz w kilku miejscach.

Innym kolorem numerujemy czwórki drukarskie. Czwórka będąca okładką ma numer 1, czwórka drukarska ze środkową rozkładówką ma numer 4. Czwórki starajmy się numerować jak najbliżej zgięcia czwórki na pół.

Po rozłożeniu arkusza z odpowiednio ponumerowanymi stronami, poprawiamy numerację czwórek na obu stronach arkusza tak, aby każda czwórka miała swój numer zarówno na recto, jak i na verso. Możemy także dodać ciągłe linie oddzielające czwórki oraz linie przerywane, które zaznaczają krawędzie gięcia.

Na tym etapie wykonujemy po dwie kopie każdej strony arkusza na osobnych kartkach.

Układamy przed sobą makietę (nie kopię!) recto tak, aby strona z numerem 1 znajdowała się z prawej strony. Chociaż nie jest to obowiązkowe, to jednak wszystkie dostarczane z programem schematy są budowane w ten sposób. Warto pamiętać, że przerzucenie strony z numerem 1 na drugą stronę jest realizowane przez program po wybraniu opcji +180°. Trzymanie się reguły pierwsza z prawej pozwala w pewien sposób zapanować nad listą schematów.

Pod makietą układamy kopię recto. Następnie przekładamy makietę na drugą stronę tak przez markę boczną (z lewej na prawą). Kopię verso układamy niżej tak, jak jest widoczna strona verso makiety. W efekcie powinniśmy mieć przed sobą dwie kartki papieru, ułożone w następujący sposób:

Następnym etapem jest określenie kątów obrotu. Na kartkach papieru używając trzeciego koloru oznaczamy kąt obrotu każdej czwórki drukarskiej. Ostateczny efekt powinien wyglądać następująco:

Kodowanie schematu falcowania

Pierwszym elementem w definicji schematu falcowania jest jego nazwa. Może być dowolna, ale z zachowaniem zasad nazywania elementów xml (np. nazwa nie może zaczynać się od cyfry, nie może zawierać polskich znaków). W plikach dostarczanych z programem schematy mają nazwy zbudowane z frazy SCH_ i kolejnego numeru porządkowego.

Drugim elementem w definicji schematu falcowania jest element <Comment> (komentarz). Jest on wyświetlany poniżej listy ze schematami.

W plikach dostarczanych z programem element <Comment> zawiera sposób falcowania arkusza opisany w rozdziale 3.2. Panel PARAMETRY IMPOZYCJI > Schematy falcowania.

Element <Angle> może składać się z frazy 0:180 lub 90:270. Jeżeli kąty obrotów czwórek drukarskich wynoszą 0° lub 180° to umieszczamy tam tekst 0:180 (także wtedy, gdy na arkuszu występuje tylko jeden kąt: 0° lub 180°). W przeciwnym wypadku umieszczamy tam frazę 90:270 (także wtedy, gdy wśród kątów obrotów czwórek występuję tylko jeden kąt: 90° lub 270°).

Element <Angle> wraz z nazwą schematu służy do utworzenia pozycji na liście schematów

Elementy <Columns> i <Rows> zawierają odpowiednio liczbę kolumn i wierszy siatki czwórek. W tym przypadku, gdy obie wartości są równe 2, to iloczyn liczby kolumn, liczby wierszy i liczby 4 (k*w*4) musi być równy liczbie stron na arkuszu po obu jego stronach (w tym przypadku wynosi 16).

Pozostałe elementy to definicje każdego z możliwych typów arkusza. Wśród nich musi się znaleźć definicja arkusza pełnego oraz komplet definicji dla arkuszy niepełnych i arkuszy forma na formę – zgodnie z informacjami na stronie impozycjoner.pl/dokumentacja/v5b/3-szczegolowe-omowienie-paneli-narzedziowych/3-2-panel-parametry-impozycji akapit Rodzaje arkuszy niepełnych.

Dla przykładowego arkusza 16-stronicowego należy zdefiniować elementy:

<W1x16> - element z definicją arkusza pełnego P1x16 (od Whole Press Sheet)
<H2x8> - element z definicją arkusza niepełnego N2x8 (od Half Press Sheet)
<F2x8> - element z definicją arkusza niepełnego typu Forma na formę F2x8
<H4x4> - element z definicją arkusza niepełnego N4x4
<F4x4> - element z definicją arkusza niepełnego typu forma na formę F4x4

Każdy z elementów z definicją typu arkusza, to wpis podzielony na segmenty za pomocą znaku |.

1. Pierwszy segment to definicja kątów obrotów czwórek drukarskich dla recto (dla verso kąty obrotów są obliczane automatycznie).
2. Segment drugi to definicja kolejności czwórek drukarskich dla recto (dla verso są obliczane automatycznie).
3. Segment trzeci to definicja położenia stron na arkuszu (recto i verso).
4. Segment czwarty to definicja rysowania znacznika sygnatury grzbietowej (tylko recto).
5. Segment piąty to definicja rysowania znacznika łamania arkusza na krzyż (tylko recto, dla verso znaczniki są rysowane symetrycznie).

1. Definicja arkusza pełnego P1x16 (element <W1x16>)

a. Segment 1 – kąty obrotów czwórek drukarskich.
Kąty obrotów czwórek wpisujemy kolejno, zaczynając od lewego górnego narożnika i kontynuując w kolejnych wierszach. Wartości oddzielamy znakiem dwukropka.

b. Segment 2 – numery czwórek drukarskich.
Numery czwórek wpisujemy identycznej kolejności, jak ich kąty obrotów: 3:4:2:1.

c. Segment 4 – miejsce rysowania znacznika sygnatury grzbietowej.
Określa na ilu wysokościach rysowane są sygnatury na arkuszu, ich liczbę oraz położenie. Zazwyczaj sygnatury są umieszczane na czwórce drukarskiej oznaczonej numerem 1.

Przykładowy zapis 1.221 można odczytać w następujący sposób:

• Jedynka na pierwszym miejscu (przed kropką) wskazuje, że na arkuszu znajduje się sygnatura lub sygnatury, które są rysowane na tej samej (jednej) wysokości.
• Liczba rysowanych sygnatur wynosi 1, ponieważ mamy tylko jedną trzyznakową grupę (221) określającą współrzędne czwórki drukarskiej o numerze jeden. W przykładzie znajduje się ona w drugiej kolumnie i drugim wierszu siatki czwórek drukarskich (22).
• Ostatnia z cyfr w trójce wskazuje numer początku rysowania sygnatury na arkuszu. Należy zauważyć, że numer sygnatury w definicji schematu falcowania nie powinien być mylony z ogólną numeracją sygnatur w bloku książki.

Inne przykłady:

1.111.221 – Na arkuszu znajduje się sygnatura rysowana na jednej wysokości. Jest ona rysowana dwukrotnie, co wynika z obecności dwóch sekwencji trzech cyfr. Pierwsza sekwencja (111) wskazuje, że sygnatura jest umieszczona w pierwszej kolumnie i pierwszym wierszu (11), a druga sekwencja (221) oznacza, że druga sygnatura jest umieszczona w drugiej kolumnie i drugim wierszu (22). W obu przypadkach chodzi o tę samą sygnaturę, rysowaną na tej samej wysokości, stąd cyfra 1 występuje jako ostatnia cyfra w obu trójkach. Jest to przypadek, który najczęściej występuje na arkuszach niepełnych.

2.111.222 - Na arkuszu znajdują się sygnatury rysowane na dwóch różnych wysokościach, co wskazuje pierwsza dwójka. Ten przykład ponownie ilustruje rysowanie dwóch sygnatur (mamy dwie sekwencje po trzy cyfry). Na czwórce drukarskiej, znajdującej się w pierwszej kolumnie i pierwszym wierszu (11), jest rysowana niższa sygnatura (cyfra 1 jako ostatnia w trójce), natomiast na czwórce drukarskiej, znajdującej się w drugiej kolumnie i drugim wierszu (22), jest rysowana wyższa sygnatura (stąd cyfra 2 jako ostatnia w trójce). To szczególny przypadek, który występuje najczęściej na arkuszach w sytuacji, gdy arkusz przed falcowaniem jest rozcinany na mniejsze części, z których każda ma swoją sygnaturę.

W definicji arkusza, segment z miejscem rysowania sygnatury grzbietowej musi być obecny. Jednakże, samo rysowanie sygnatury jest opcjonalne i zależy od innych elementów w panelu SYGNATURA GRZBIETOWA.

d. Segment 5 – definicja miejsc, w których będzie rysowany znacznik łamania arkusza na krzyż.
Arkusz dzielimy wirtualnie na siatkę, która składa się z pojedynczych stron, (nie z czwórek!). Liczbę znaczników określa ilość dwucyfrowych sekwencji. Dwucyfrowe oznaczenia to numer kolumny w tej siatce i numer wiersza, po których będzie rysowany znacznik. Na przykład wpis 21.31 oznacza, że zostaną narysowane dwa znaczniki: pierwszy po drugiej kolumnie i po pierwszym wierszu (21) oraz drugi po trzeciej kolumnie i po pierwszym wierszu (31). Zarówno numer kolumny, jak i numer wiersza nie mogą być mniejsze niż 1, ani większe od liczby kolumn i wierszy, ponieważ znaczniki muszą być rysowane w środku arkusza.

Jeżeli znacznik nie ma być rysowany, to w segmencie piątym powinien pojawić się znak X.

e. Segment 3 – definicja numerów stron na arkuszu.
Rozcinamy kopię recto i verso leżącą przed nami na pojedyncze czwórki drukarskie, zachowując ich układ. Wszystkim czwórkom nadajemy kąt obrotu 0°. W efekcie powinniśmy otrzymać układ widoczny na zdjęciu:

Kolejnym (czwartym) kolorem nanosimy nowe oznaczenia numerów stron. Na arkuszu mamy 16 numerów stron. Strony o numerach od 1 do 8 (rosnąco) oznaczamy numerami od M1 do M7, strony od 16 do 9 (malejąco) oznaczamy frazami od X0 do X7 (strona 16 ma oznaczenie X0), zgodnie z poniższą tabelą zamiany:

01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16
M0 M1 M2 M3 M4 M5 M6 M7 X7 X6 X5 X4 X3 X2 X1 X0

Tą nową numeracją zastępujemy numery stron na arkuszu.

Wpisujemy je do segmentu podobnie jak kąty obrotów (z lewej na prawą), oddzielając je dwukropkiem. Po wpisaniu oznaczeń z recto, wpisujemy oznaczenia z verso.

X4:M4:M7:X7:M3:X3:X0:M0:X6:M6:M5:X5:M1:X1:X2:M2

Ostatnią z czynności jest połączenie wszystkich segmentów za pomocą znaku | i umieszczenie takiego ciągu pomiędzy znacznikami z nazwą elementu określającą arkusz pełny P1x16:

<W1x16>180:180:0:0|3:4:2:1|X4:M4:M7:X7:M3:X3:X0:M0:X6:M6:M5:X5:M1:X1:X2:M2|1.221|21.31</W1x16>

2. Definicja arkusza niepełnego N2x8 (element <H2x8>)

Zginamy (falcujemy) arkusz o połowę mniejszy. Wykonujemy makietę arkusza 8-stronicowego. Wykonujemy kopię każdej strony makiety na osobnych kartkach.

Z obu stron (kopii) arkusza tworzymy arkusz niepełny, układając recto i verso obok siebie. Staramy się, aby strona o numerze 1 była w tym samym miejscu, jak w arkuszu pełnym, czyli z prawej strony.

Ostatecznie powinniśmy uzyskać układ jak na zdjęciu obok. Na podstawie takiego układu można już wypełnić pierwszy, drugi, czwarty i piąty segment wpisu: 180:180:0:0|2:2:1:1|???????|1.221|31

Zauważmy, że mamy teraz tylko jedno miejsce łamania arkusza na krzyż (31).

Segment trzeci powstanie po zresetowaniu obrotów czwórek do 0° oraz zastąpieniu numerów stron nowymi oznaczeniami zgodnie z nową tabelą zamiany: 01 02 03 04 05 06 07 08 M0 M1 M2 M3 X3 X2 X1 X0

Na podstawie takiego układu możemy już wypełnić segment trzeci i całą definicję arkusza niepełnego N2x8:

<H2x8>180:180:0:0|2:2:1:1|X2:M2:M3:X3:M1:X1:X0:M0|1.221|31</H2x8>

3. Definicja arkusza niepełnego F2x8 typu forma na formę (element <F2x8>)

Arkusz niepełny typu forma na formę to arkusz dwustronny. Recto takiego arkusza powstaje poprzez powielenie recto arkusza 8-stronicowego, verso – poprzez powielenie verso arkusza 8-stronicowego.

Na podstawie takiego układu można wypełnić pierwszy, drugi, czwarty i piąty segment:

180:180:0:0|2:2:1:1|???????|1.121.221|11.31

Segment trzeci powstanie po zresetowaniu obrotów czwórek do 0° oraz po zastąpieniu numerów stron nowymi oznaczeniami zgodnie z tabelą zamiany (identyczną dla arkusza N2x8):

01 02 03 04 05 06 07 08
M0 M1 M2 M3 X3 X2 X1 X0

Na podstawie takiego układu wypełniamy trzeci segment i całą definicję arkusza niepełnego F2x8:

<F2x8>180:180:0:0|2:2:1:1|M3:X3:M3:X3:X0:M0:X0:M0:X2:M2:X2:M2:M1:X1:M1:X1|1.121.221|11.31</F2x8>

4. Definicja arkusza niepełnego N4x4 (element <H4x4>)

Zginamy (falcujemy) pojedynczą czwórkę drukarską. Wykonujemy dwie kopie każdej strony makiety (czwórki) na osobnych kartkach.

Z obu stron (kopii) arkusza tworzymy arkusz niepełny, układając dwa razy recto i dwa razy verso obok siebie. Staramy się, aby strona o numerze 1 była w tym samym miejscu, co w arkuszu pełnym, czyli z prawej strony.

Ostatecznie powinniśmy uzyskać układ, jak na zdjęciu obok.

Na podstawie takiego układu wypełniamy pierwszy, drugi, czwarty i piąty segment:

180:180:0:0|1:1:1:1|???????|1.211.221|X

Zauważmy, że na arkuszu są dwie sygnatury grzbietowe i nie ma znacznika krzyżowego łamania arkusza.

Segment trzeci powstanie po zresetowaniu obrotów czwórek do 0° oraz zastąpieniu numerów stron nowymi oznaczeniami zgodnie z nową tabelą zamiany: 01 02 03 04 M0 M1 X1 X0

Na podstawie takiego układu wypełniamy segment trzeci i całą definicję arkusza niepełnego N4x4:

<H4x4>180:180:0:0|1:1:1:1|M1:X1:X0:M0:M1:X1:X0:M0|1.211.221|X</H4x4>

5. Definicja arkusza niepełnego F4x4 (element <F4x4>)

Zginamy (falcujemy) pojedynczą czwórkę drukarską. Wykonujemy cztery kopie każdej strony makiety (czwórki) na osobnych kartkach.

Z obu stron (kopii) arkusza tworzymy arkusz niepełny, układając dwa razy recto i dwa razy verso obok siebie. Staramy się, aby strona o numerze 1 znajdowała się w dokładnie tym samym miejscu co w arkuszu pełnym, czyli na prawej stronie.

Ostatecznie powinniśmy uzyskać układ jak na zdjęciu:

Uzupełniamy wpis w segmencie pierwszym, drugim, czwartym i piątym:

180:180:0:0|1:1:1:1|???????|1.111.121.211.221|X

Zauważmy, że na arkuszu są cztery sygnatury grzbietowe i nie ma znacznika krzyżowego łamania arkusza.

Segment trzeci powstanie po zresetowaniu obrotów czwórek do 0° oraz zastąpieniu numerów stron nowymi oznaczeniami zgodnie z tabelą zamiany:

01 02 03 04
M0 M1 X1 X0

Uzupełniamy wpis w segmencie trzecim i w efekcie otrzymujemy całą definicję arkusza niepełnego N4x4:

<F4x4>180:180:0:0|1:1:1:1|X0:M0:X0:M0:X0:M0:X0:M0:M1:X1:M1:X1:M1:X1:M1:X1|1.111.121.211.221|X</F4x4>

Kompletny wpis z definicją schematu falcowania

Mając komplet definicji dla wszystkich typów arkuszy, tworzymy całą definicję schematu falcowania (kolejność elementów jest bez znaczenia):

<SCH_1>
<Comment>2LS-2GS-2LS</Comment>
<W1x16>180:180:0:0|3:4:2:1|X4:M4:M7:X7:M3:X3:X0:M0:X6:M6:M5:X5:M1:X1:X2:M2|1.221|21.31</W1x16>
<H2x8>180:180:0:0|2:2:1:1|X2:M2:M3:X3:M1:X1:X0:M0|1.221|31</H2x8>
<F2x8>180:180:0:0|2:2:1:1|M3:X3:M3:X3:X0:M0:X0:M0:X2:M2:X2:M2:M1:X1:M1:X1|1.121.221|11.31</F2x8>
<H4x4>180:180:0:0|1:1:1:1|M1:X1:X0:M0:M1:X1:X0:M0|1.211.221|X</H4x4>
<F4x4>180:180:0:0|1:1:1:1|X0:M0:X0:M0:X0:M0:X0:M0:M1:X1:M1:X1:M1:X1:M1:X1|1.111.121.211.221|X</F4x4>
<Angle>0:180</Angle>
<Columns>2</Columns>
<Rows>2</Rows>
</SCH_1>

Przykładowa definicja schematu falcowania była projektowana dla arkusza przekładanego na drugą stronę przez markę boczną, dla oprawy klejonej, dlatego powinna zostać zapisana w pliku B16SGPB.xml.

Jeżeli nie ma żadnych przeciwwskazań, możemy bez problemu skopiować ją w całości do pliku zawierającego definicje schematów dla oprawy szytej/zeszytowej: B16SGSS.xml.

Sugerujemy również, aby układ o takiej samej nazwie został też zdefiniowany w plikach z definicjami dla arkusza przekładanego na drugą stronę przez markę czołową: B16FGPB.xml i B16FGSS.xml. Jest to szczególnie ważne, biorąc pod uwagę, że tworzenie takich schematów zajmuje już znacznie mniej czasu.

Definiowanie schematów falcowania dla arkuszy przekładanych przez markę czołową

Schematy te można łatwo zdefiniować, korzystając ze schematów dla arkuszy przekładanych przez markę boczną. Warto zaznaczyć, że duża część definicji jest wspólna w obu przypadkach, a zmieniają się jedynie elementy zależne od sposobu przekładania – te zostaną oznaczone na czerwono poniżej:

<SCH_1>
<Comment>2LS-2GS-2LS</Comment>
<W1x16>180:180:0:0|3:4:2:1|X4:M4:M7:X7:M3:X3:X0:M0:X6:M6:M5:X5:M1:X1:X2:M2|1.221|21.31</W1x16>
<H2x8>180:180:0:0|2:2:1:1|X2:M2:M3:X3:M1:X1:X0:M0|1.221|31</H2x8>
<F2x8>180:180:0:0|2:2:1:1|M3:X3:M3:X3:X0:M0:X0:M0:X2:M2:X2:M2:M1:X1:M1:X1|1.121.221|11.31</F2x8>
<H4x4>180:180:0:0|1:1:1:1|M1:X1:X0:M0:M1:X1:X0:M0|1.211.221|X</H4x4>
<F4x4>180:180:0:0|1:1:1:1|X0:M0:X0:M0:X0:M0:X0:M0:M1:X1:M1:X1:M1:X1:M1:X1|1.111.121.211.221|X</F4x4>
<Angle>0:180</Angle>
<Columns>2</Columns>
<Rows>2</Rows>
</SCH_1>

Może okazać się, że nie jest technicznie możliwe wykonanie arkuszy niepełnych obracanych przez tę samą markę, co arkusze pełne. Wykonanie arkusza niepełnego N2x8, gdzie arkusz po rozcięciu to siatka czwórek 1 kolumna x 2 wiersze, przy przekładaniu arkusza przez markę czołową, może okazać się niewykonalne. Możliwe jest natomiast wykonanie układu 2 kolumny x 1 wiersz (schemat falcowania takiego paska to L2S:L2S, nie ma łamania na krzyż).

Jeżeli zdecydujemy, żeby zachować układ zdefiniowany dla przekładania arkusza przez markę boczną, to powinniśmy poinformować o tym operatora programu. Zmiana marki przy drukowaniu jednego z arkuszy nie jest sytuacją komfortową. Informację tę najlepiej przekazać przez dodanie wpisu w elemencie <Comment>, np.

Obecność znaku ! w komentarzu spowoduje, że wyświetli się on w kolorze czerwonym.