Dokumentacja
- Rozpoczęcie pracy z programem
- Personalizacja grafikami rastrowymi (panel RAS)
- Personalizacja stronami pdf (panel PDF)
- Personalizacja tekstami jednowierszowymi (panel TXT)
- Personalizacja tekstami wielowierszowymi (panel XLS)
- Rodzaje kodów
- Personalizacja kodami (panel COD)
- Personalizacja numerami (panel NUM)
- Kolejność nakładanych elementów
- Personalizacja figurami geometrycznymi (panel FIG)
- Narzędzia dodatkowe
- Obróć strony pdf
- Skaluj (zmień rozmiar) strony
- Dodaj spady do stron pdf
- Wstaw (przełóż) strony pdf
- Powiel strony w pliku pdf
- Połącz pliki pdf
- Tasuj strony/kartki w pliku pdf
- Wydziel strony z pliku pdf
- Wydziel zakresy stron z pliku pdf
- Zamień bitmapy na pdf
- Zamień pliki txt na pdf
- Spłaszcz formularze w pliku pdf
- Hurtowa zmiana nazw plików pdf
3.4. Personalizacja tekstami jednowierszowymi (panel TXT)
Personalizacja tekstami
Pozostałe trzy panele (TXT, XLS i NUM) to panele pozwalające na personalizację tekstami.
Wspólnym elementem tych paneli jest podpanel Parametry tekstu [1], w którym można zdefiniować podstawowe cechy ramki tekstowej, jak font [2], stopień pisma (wielkość liter) [3] i kolor tekstu używany w ramce [4]. Szerokość ramki zależy od liczby znaków i jest (najczęściej) zmienna (szerokość ramki = 0). Dlatego, gdy zachodzi konieczność wyrównania ramki tekstowej z innymi ramkami lub obiektami, ważne jest wybranie odpowiedniego węzła i prawidłowe odczytanie jego współrzędnych.
Przy wyśrodkowywaniu należy wziąć pod uwagę położenie poziomych węzłów centralnych (CG, CC, CD), przy wyrównywaniu do lewej uwzględniamy położenie węzłów lewych (LG, LC, LD), przy wyrównywaniu do prawej położenie węzłów prawych (PG, PC, PD)*.
Można zdefiniować szerokość ramki <> 0 mm. Jeżeli szerokość tekstu będzie większa od szerokości ramki, to zostanie on automatycznie przeniesiony do nowego wiersza.
* Wyjaśnienie skrótów: C – centralny, D – dolny, G – górny, L – lewy, P – prawy.
Zarządzanie fontami
Program Personalizator nie korzysta z systemowego mechanizmu zarządzania fontami. Fonty, jakie mogą być użyte to fonty typu otf. Program uruchamia się z zestawem 40. najbardziej typowych fontów (Arial, Calibri, Consolas, Courier, Georgia, Segoe, Tahoma, Times i Verdana – wszystkie w odmianach). Aby użyć w ramkach tekstowych fontu spoza listy, należy go dodać za pomocą okna dialogowego Opcje>Wczytaj fonty [1].
Fonty już wczytane nie są usuwane. Możliwe jest użycie fontu zapisanego na dysku, a nie zainstalowanego w systemie. Fonty spoza listy podstawowej użyte w projekcie, ładują się razem z projektem.
Edycja listy podstawowej
Jeżeli chcemy, aby jakiś font ładował się zawsze z uruchamianym programem, możemy dopisać jego nazwę do pliku Fonts.txt (w folderze MyPersonalizator/Settings). Fonty o nazwach zapisanych na liście są szukane w systemowych folderach fontów w czasie uruchamiania programu. Plik ten można również wygenerować za pomocą polecenia Zapisz aktualną listę fontów jako domyślną. Usunięcie pliku z dysku przed uruchomieniem programu odtworzy ją z wartościami domyślnymi.
Importowanie danych personalizujących
Po zaimportowaniu danych do tabeli, trzeba określić podstawowe parametry ramki tekstowej, jak font, stopień pisma (wielkość liter) i kolor tekstu używany w ramce.
Teksty w ramkach pojedynczych można łączyć w ramki wielowierszowe. Połączone wiersze mają wyłączoną edycję zawartości.
W identyfikatorze występują 3 ramki tekstowe jednowierszowe: nazwa konferencji, imię i nazwisko (pod zdjęciem) oraz nazwa miejscowości z datą. W przypadku nazwy konferencji wykorzystamy funkcję specjalną panelu TXT TEKSTY 1-WIERSZOWE pozwalającą na łączenie zwartości wielu komórek w jeden wpis personalizujący.
Znak „¬” (Alt+0172) jest zamieniany na znak przejścia do nowej linii. Edycja treści w komórkach tabeli jest możliwa po dwukrotnym kliknięciu myszą w komórkę lub wybraniu polecenia Edytuj wiersz z menu podręcznego.
Krok 6. Dane do ramki z imieniem i nazwiskiem importujemy do tabeli z pliku dane-osobowe.xls. Ponieważ imię i nazwisko wpisane są w osobnych kolumnach arkusza, zacznijmy od połączenia zawartości komórek za pomocą funkcji ZŁĄCZ.TEKSTY (w programach Excel i LibreOffice Calc). Uruchamiamy plik w arkuszu kalkulacyjnym. Funkcję wpisujemy w kolumnie G i kopiujemy do pozostałych komórek w tej kolumnie. Uaktualniamy zapis pliku dane-osobowe.xls.
Innym sposobem połączenia tekstów jest zastosowanie operatora AND (&).
Teraz możemy zaimportować dane [1]. Korzystamy z panelu TXT TEKSTY 1-WIERSZOWE. Po wybraniu pliku dane-osobowe.xls zaznaczamy kolumnę G [2] i pobieramy dane do tabeli z zaznaczonego obszaru [3].
Zbędny pusty wiersz [1] usuwamy za pomocą opcji dostępnych po naciśnięciu prawego klawisza myszy [2]. Dodatkowo możemy „wyczyścić” dane usuwając np. podwójne spacje [3].
 |
 |
W podpanelu Węzeł, współrzędne, kąt obrotu dla tej ramki tekstowej ustalamy wartości współrzędnych dla lewego, górnego narożnika: X=10, Y=70. Blokujemy położenie ramki tekstowej.
W podpanelu Parametry tekstu ustalamy font (Arial-BoldMT), wielkość liter (15 pt) i kolor tekstu (C 89, M 59, Y 0, K 0).
W podpanelu Funkcje dodatkowe zaznaczamy zamianę wielkości liter na Wielkie [1].
Uaktualniamy zapis projektu.
Tryb "Pierwszy na wszystkich"
Krok 7. Danych do ramki z nazwą miejscowości i datą nie importujemy, tylko po aktywowaniu kolejnej serii danych, wstawiamy „pusty wiersz” i wpisujemy dane z klawiatury.
Serię danych przestawiamy w tryb Pierwszy na wszystkich [1] (z tej opcji korzystaliśmy umieszczając na identyfikatorze logo).
Przypisujemy parametry tekstu zgodnie ze wzorem: font (Arial-BoldMT), wielkość liter (12 pt).
Napis przenosimy w dolną część identyfikatora, na granicę grafiki w tle [1]. Patrząc na wzór identyfikatora widzimy, że napis jest wycentrowany. Ponieważ nie mamy podanych współrzędnych żadnego z węzłów tej ramki, musimy wykonać proste obliczenia. Wybieramy węzeł CG (centralny górny) [2] i obliczamy jego położenie. Szerokość identyfikatora wynosi 105 mm, czyli ten węzeł powinien być w połowie szerokości identyfikatora (X=52,5 mm). Wpisujemy wartość i blokujemy położenie tekstu [3], [4].
Do napisu dodajemy poddruk o szerokości większej niż szerokość identyfikatora (30 mm z lewej, 30 mm z prawej, 1 mm od góry, 1 mm z dołu). Ustalamy kolor wypełnienia poddruku (C 56, M 16, Y 0, K 0).
Na koniec zmieniamy kolor tekstu na biały (C 0, M 0, Y 0, K 0) i uaktualniamy zapis projektu.
Łączenie wierszy
Krok 8. Przygotowujemy teraz ramkę z nazwą konferencji. Aktywujemy kolejną serię danych, ręcznie wpisujemy nazwę konferencji do dwóch pustych wierszy.
Następnie łączymy tekst z obu wierszy w jeden wpis personalizujący [1]. Serię danych przestawiamy w tryb Pierwszy na wszystkich [2]
Pozostało ustalenie parametrów tekstu: font (Arial-BoldMT), wielkość liter (12 pt), kolor (C 0, M 0, Y 0, K 0), zamiana na wyświetlanie wielkich liter (w razie potrzeby) [3] oraz określenie położenia współrzędnych lewego, górnego narożnika (X=10, Y=7).
UWAGA. W przypadku łączenia wierszy, wśród których jeden lub kilka jest "pustych", w tabeli pojawi się znak tyldy (~) symulujący pusty wiersz w komórce wielowierszowej. W związku z tym, znak tyldy nie może być stosowany w tekstach do personalizacji, gdy są łączone wiersze.
Znak tyldy NIE będzie rysowany na stronie podkładu.
Blokujemy położenie tekstu i uaktualniamy zapis projektu.